به نقل از «آفتاب»

سیگنال برای صلح در اوکراین

تاریخ انتشار: ۴ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۶۶۴۴۸

آفتاب‌‌نیوز :

آن‌گونه که ناظران می‌گویند، پوتین که شاهد شکست ضدحمله اوکراین و زوال حمایت غرب از کی‌یف بوده، مدعی است که اهداف جنگی روسیه هیچ تغییری نکرده است.

او روز سه‌شنبه خطاب به ژنرال‌های خود با افتخار گفت که شرایط اوکراین به قدری وخیم است که نیرو‌های روسیه هر چه بخواهند، می‌توانند انجام دهند. رییس‌جمهوری روسیه متعهد شد: «چیزی که متعلق به ما است را رها نمی‌کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»، اما شواهد نشان می‌دهد، پوتین از کانال‌های ارتباطی مخفی، پیام متفاوتی را ارسال کرده است: «او آماده است تا توافق کند.»

خیز برای آتش‌بس
آن‌گونه که نیویورک تایمز در گزارش اختصاصی‌اش نوشته، دو مقام ارشد سابق کرملین و مقامات امریکایی و بین‌المللی در این باره گفتند: «حداقل از ماه سپتامبر، پوتین از طریق واسطه‌های متعددی اعلام کرده که آماده آتش‌بسی است که درگیری‌ها را در مرز‌های کنونی متوقف کند و بسیار کمتر از جاه‌طلبی‌هایش برای تسلط بر اوکراین است.» به ادعای مقامات امریکایی، در پاییز ۲۰۲۲، پوتین پیشنهاداتی را برای توافق آتش‌بس فرستاد. این ابراز علاقه که در گذشته گزارش نشده بود، پس از آن بود که اوکراین ارتش روسیه را در شمال شرق این کشور شکست داد. این مقامات گفتند که پوتین نشان داده که از قلمرویی که تاکنون تصرف کرده راضی بوده و اکنون آماده آتش‌بس است.

فرصت‌طلبی پوتین
به ادعای ناظران اعلام مکرر تمایل رییس‌جمهوری روسیه برای آتش‌بس، نمونه‌ای از تاثیر روحیه فرصت‌طلبی او در راهبرد جنگی پوتین است. مصاحبه‌های متعدد با روس‌هایی که رهبر روسیه را می‌شناسند و تحلیل‌های مقامات بین‌المللی که با سیاست‌های کرملین و عملکرد پوتین آشنا هستند، نشان‌دهنده این است که مسکو به دنبال کاهش خطرات جنگ و حفظ دستاورد‌های خود در نبردی است که بیش از حد انتظار طول کشیده است. علی‌رغم تمامی لفاظی‌های پوتین، او به طور خصوصی گفته که تمایل دارد اعلام پیروزی کرده و جنگ را تمام کند. یکی از مقامات ارشد بین‌المللی که پاییز امسال با مقامات ارشد روسیه دیدار کرده، می‌گوید: «رهبران کرملین می‌گویند ما آماده مذاکره در مورد آتش‌بس هستیم. آن‌ها می‌خواهند مرز‌های کنونی میدان نبرد را حفظ کنند.»

عملیات فریب
به گفته تحلیلگران، هنوز مشخص نیست که رهبران اوکراین که متعهد به بازپس‌گیری تمام اراضی خود شده‌اند، خواست پوتین برای آتش‌بس را خواهند پذیرفت یا نه. گروهی از مقامات امریکایی می‌گویند که این سیگنال می‌تواند استراتژی آشنای کرملین برای فریب غرب باشد و نشان‌دهنده تمایل واقعی پوتین به سازش نباشد. مقامات سابق روسیه می‌افزایند که اگر نیرو‌های روس شتاب بیشتری بگیرند، ممکن است پوتین دوباره نظرش را تغییر دهد. به نوشته نیویورک تایمز، علی‌رغم وسواس زیاد پوتین نسبت به عملکرد جنگی مسکو، او همچنین می‌خواسته که بیشتر روس‌ها به زندگی عادی خود ادامه دهند. درحالی که روسیه را برای سال‌ها جنگ آماده می‌کرد، بی‌سروصدا سعی داشت نشان دهد که آماده پایان دادن به آن نیز هست. یکی از مقامات ارشد سابق روسیه به نیویورک‌تایمز گفت: «او واقعا مایل است جنگ در مرز‌های کنونی متوقف شود. اما حاضر نیست حتی یک متر عقب‌نشینی کند.»

صلح در وقت جنگ
مقامات فعلی و سابق روسیه می‌گویند که پوتین ترکیبی از عوامل را می‌بیند که فرصت مناسبی برای توافق ایجاد می‌کند. میدان جنگی که در بن‌بست گیر کرده است، ضدحمله اوکراین ناموفق بوده، حمایت‌های غرب از کی‌یف رو به کاهش است و توجه غربی‌ها به جنگ غزه جلب شده است. دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین گفت: «پوتین آماده گفتگو بوده و این را گفته است. روسیه آماده مذاکره است، اما منحصرا برای دستیابی به اهداف خود.» افراد نزدیک به کرملین گفتند هنگامی که اوکراین ضدحمله خود را آغاز کرد، پوتین متشنج به نظر می‌رسید و نگران اخبار میدان جنگ بود. در ۱۶ ژوئن، پوتین در انجمن اقتصادی بین‌المللی سنت‌پترزبورگ میزبان هیاتی از رهبران آفریقایی بود که قصد میانجیگری در جنگ را داشتند. یکی از اعضای هیات آفریقایی گفت به نظر می‌رسید که پوتین به ایجاد کانالی برای شروع مذاکرات علاقه‌مند است.

جنگ غزه فرصت‌ساز شد!
ناظران می‌گویند، تحلیل کرملین این است که حمایت عمومی مردم روسیه بین عامه مردم وجود دارد، اما عمیق نیست؛ یعنی اکثر روس‌ها با تعریف پوتین از پیروزی در جنگ موافق‌اند و اتمام آن اثرات منفی در پی نخواهد داشت. حمله ۷ اکتبر حماس و پاسخ نظامی شدید اسراییل یک امتیاز تبلیغاتی برای روسیه بود و توجهات را از جنگ اوکراین دور کرد. این اتفاق به پوتین اجازه داد تا در محکومیت بمباران غزه و مخالفت با امریکا با بیشتر کشور‌های جهان متحد شود. بالاس اوربان، دستیار ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان که در دیدار ماه اکتبر رهبر مجارستان با پوتین شرکت داشت، گفت: «او متوجه تغییر تمرکز غرب شده است.»

بازگشت چهره‌های معتدل
در اواخر اکتبر، گریگوری یاولینسکی، سیاستمدار لیبرال روس مهمان کرملین بود. او گفت تلاش کرده تا با مقایسه کشته‌های روسیه در اوکراین با کشته‌های شوروی در افغانستان که یک دهه نیز به طول انجامید، پوتین را تحت تاثیر قرار دهد.

یاولینسکی سخنانش در آن جلسه را این‌گونه جمع‌بندی کرد: «اگر پوتین واقعا آماده است تا حداقل به آتش‌بس فکر کند، یاولینسکی که خودش در غرب اوکراین به دنیا آمده، حاضر است تا نقش مذاکره‌کننده را داشته باشد.» او گفت: «اینکه پوتین موافقت کرد برای مدتی طولانی با من صحبت کند، گویای تمایلش به شروع مذاکره است.»

حداقل از ماه سپتامبر، مقامات غربی سیگنال‌های جدیدی دریافت کرده‌اند که نشان‌دهنده علاقه پوتین به آتش‌بس است.

سیگنال‌ها از طریق کانال‌های متعدد، از جمله از طریق دولت‌های خارجی که با ایالات‌متحده و روسیه ارتباط دارند، می‌آیند. مقامات امریکایی و دیگران گفتند که فرستادگان غیررسمی روسیه با طرفین در مورد شرایطی که پوتین خواهد پذیرفت، صحبت کرده‌اند. یک مقام بین‌المللی که پاییز امسال با مقامات ارشد روسیه دیدار کرد، گفت: «پوتین و ارتش روسیه نمی‌خواهند خود را بیش از این تحت فشار بگذارند.» پوتین همچنین اظهارات مبهمی در مورد باز بودن راه مذاکره ایراد کرده که عمدتا توسط تحلیلگران غربی رد شده است.

در انتظار بازگشت ترامپ
برخی تحلیلگران استدلال می‌کنند که با برقراری آتش‌بس، پوتین از جنگی طولانی منتفع خواهد شد و او می‌خواهد هرگونه مذاکره را تا بازگشت احتمالی دونالد ترامپ به کاخ سفید در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ به تعویق بیندازد. مقامات گفتند که باتوجه به عدم اطمینان موجود در جنگ، پوتین ترجیح می‌دهد زودتر به توافق برسد.

آن‌ها گفتند که پروپاگاندا‌های پوتین به راحتی می‌توانند وضعیت موجود را به عنوان یک پیروزی به تصویر بکشد؛ ایجاد کریدوری زمینی به کریمه، ارتشی که در برابر ضدحمله اوکراین با تسلیحات غربی مقاومت کرده و الحاق چهار منطقه اوکراین به روسیه. یکی از افراد گفت زمان ایده‌آل توافق قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری روسیه در ماه مارس خواهد بود. پوتین مطمئنا یک دوره شش ساله دیگر را به دست خواهد آورد، اما او عمیقا به انتخابات به عنوان نشانه‌ای از حمایت داخلی اهمیت می‌دهد.

پوتین به طور علنی به موضع تهاجمی خود پایبند بوده و گفته که در برابر غرب که به دنبال نابودی تمدن ۱۰۰۰ ساله روسیه است، مقاومت می‌کند.

زلنسکی بماند
اما مقامات امریکایی تغییری در موضع پوتین دیده و خاطرنشان می‌کنند که او دیگر خواستار کناره‌گیری دولت زلنسکی نیست. آن‌ها می‌گویند آتش‌بسی که توسط پوتین مطرح شده، اوکراین مستقل با پایتختی کی‌یف را حفظ می‌کند؛ اما کنترل نزدیک به ۲۰درصد از خاک اوکراین که قبلا فتح شده را در دست روسیه قرار می‌دهد. آن‌ها افزودند درحالی که پوتین سیگنال می‌دهد که برای چنین توافقی آماده است، منتظر است تا پیشنهاد خصوصی به او ارایه شود.

در میان بسیاری از موارد اختلافی احتمالی، هدف اصلی پوتین دور نگه داشتن اوکراین از ناتو است. اما یکی از مقامات سابق روسیه گفت که اختلاف‌نظر در این زمینه برای پوتین باعث زدن زیر توافق نخواهد شد؛ زیرا انتظار نمی‌رود که ناتو در آینده‌ای نزدیک اوکراین را بپذیرد.

اوکراین تسلیم می‌شود؟
با این حال، مقامات ارشد امریکایی گفتند که باور ندارند که در حال حاضر، هیچ یک از سیاستمداران برجسته اوکراینی با توافقی که این همه قلمرو اوکراین را در دستان روسیه باقی می‌گذارد، موافقت کند. بن‌بست احتمالی دیگر ناشی از تلاش‌های پوتین برای قرار دادن ایالات‌متحده در مرکز مذاکرات است.

دولت‌های ایالات‌متحده و روسیه کانال‌هایی برای ارتباط در مورد موضوعاتی از جمله مبادله زندانیان دارند، اما مقامات گفتند که ویلیام برنز، مدیر آژانس اطلاعات مرکزی سی‌آی‌ای و سرگئی ناریشکین، مدیر سرویس اطلاعات خارجی روسیه آخرین‌بار حدود یک سال پیش در ترکیه با یکدیگر ملاقات کردند. مقامات امریکایی می‌گویند که ایالات‌متحده از طرف اوکراین مذاکره نکرده و نخواهد کرد.

مقامات امریکایی استدلال می‌کنند که بدون درنظر گرفتن پیشنهاد پوتین، اوکراین باید قدرت ماندگاری خود را نشان دهد و ایالات‌متحده باید نشان دهد که مایل است از اوکراین حمایت کند تا اعتماد به نفس پوتین مبنی بر اینکه زمان به نفع اوست و هر امتیازی که بخواهد می‌تواند بگیرد را کاهش دهد.

بسیاری در غرب نسبت به آتش‌بس تردید دارند؛ زیرا می‌گویند که پوتین برای حمله‌ای دوباره مسلح می‌شود. ادگارز رینکوویچ، رییس‌جمهور لتونی در مصاحبه‌ای استدلال کرد که پوتین به جنگ متعهد بوده و رویای «تاسیس مجدد امپراتوری روسیه» را دارد.

رینکویکس درباره روس‌ها گفت: «آن‌ها به هیچ توافقی احترام نمی‌گذارند و بلافاصله وقتی زمان را مناسب ببینند، آن را نقض می‌کنند.»

منبع: روزنامه اعتماد

منبع: آفتاب

کلیدواژه: اوکراین پوتین مقامات امریکایی ایالات متحده مقامات ارشد بین المللی سابق روسیه آتش بس روس ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۶۶۴۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سقوط پوتین؟ شاید آرزو بر جوانان عیب نیست / گورباچف مایه عبرت ولادیمیر پوتین شده است / چرا روسیه پوتین با شوروی در آستانه سقوط متفاوت است

به گزارش جماران، پیتر روتلند، استاد در دانشگاه وسلین و دانشیار مرکز دیویس برای مطالعات روسیه و اوراسیا در دانشگاه هاروارد در تازه ترین نوشتار برای Responsible Statecraft درباره خطرات توهم فروپاشی حکومت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه نوشت:

ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیراً مقاله‌ای را با عنوان «رژیم شکننده پوتین» در فارن افرز منتشر کرده و استدلال کرده که مانند حکومت شوروی ، سیستم سیاسی پوتین نیز همیشه در آستانه فروپاشی است.  این استدلال بر اساس یک قیاس مستقیم تاریخی به دست می آید. نظام شوروی قوی و تغییرناپذیر به نظر می رسید و عملاً هیچ کس فروپاشی آن را پیش بینی نمی کرد  اما فروپاشید. به همین ترتیب، سیستم پوتین قوی و مقاوم به نظر می رسد و کمتر کسی می تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما فروپاشی آن نیز رخ خواهد داد.

می توان فهمید که چرا این استدلال برای Foreign Affairs جذاب است. آرزو همیشه مخاطب را جذب می کند: مردم دوست دارند آنچه را که می خواهند بشنوند به آنها گفته شود. شاید بهتر باشد اینطور القا شود که بدون هیچ چشم‌اندازی برای یک ضد حمله موفق در اوکراین، محتمل‌ترین سناریو برای پیروزی اوکراین، فروپاشی رژیم در روسیه است.

قیاس های تاریخی می توانند جذاب اما گمراه کننده باشند زیرا ممکن است توجه ما را بر شباهت های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت های ساختاری را نادیده می گیرند. واقعیت این است که چندین جنبه مهم وجود دارد که رژیم پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی قرار دارد.

اولاً، میخائیل گورباچف تنها شش سال در قدرت بود و هرگز نتوانست کنترل مؤثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی و یا بوروکراسی در کل ایجاد کند. در نتیجه، ابتکارات سیاستی او با اجرای مؤثر همراه نشد و او را مجبور به اتخاذ اقدامات رادیکال‌تر کرد که کل سیستم را بی‌ثبات کرد. در مقابل، پوتین خیلی سریع پس از به قدرت رسیدن در سال 2000، کنترل قوی بر نخبگان رقیب اعمال و «عمود قدرت» را احیا کرد. او 24 سال است که این مسئولیت را بر عهده داشته است و اکثر تحلیلگران موافقند که پایه های نهادی رژیم پوتین قوی است و احتمالاً پس از مرگ بنیانگذار خود ، نیز جان سالم به در خواهد برد. دوم، یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این واقعیت بود که این شوروی در حال مبارزه با یک جنگ غیرقابل پیروزی در افغانستان بود که آن را مجبور به مذاکره با غرب کرد. روسیه در حال جنگ در اوکراین است در حالی که هنوز به پیروزی خود مطمئن است. سوم، اتحاد جماهیر شوروی ورشکست شده بود، کسری تجاری داشت و در خارج از کشور پول قرض می گرفت. اما اکنون علیرغم فشار تحریم های غرب، روسیه در سال گذشته 50 میلیارد دلار مازاد تجاری داشت. اقتصاد برنامه‌ریزی‌شده شوروی سفت و سخت و گودالی از یارانه‌های دولتی بود.  بر خلاف اتحاد جماهیر شوروی، روسیه دارای یک اقتصاد سرمایه داری پویا است که به خوبی با اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان آن در دور زدن تحریم های غرب ماهر شده اند. چهارم، اتحاد جماهیر شوروی، فدراسیونی بود که 52 درصد جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دادند. روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که روس ها 82 درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند.

مسلماً احتمال شورش اسلامگرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف، رهبر چچن را به یک رعیت وفادار مسکو تبدیل کرد، در مورد هر جانشینی صادق است:  بهتر است از جریان کمک های مسکو لذت ببرید و لامبورگینی بخرید تا اینکه آواره ای با جیب خالی باشید.  چچنی ها از جنگ های اول و دوم درس گرفته اند: استقلال طلبی ارزش تلاش ندارد. هیچ یک از جمهوری های قومی دیگر در فدراسیون روسیه علاقه ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.

حمله 22 آوریل به تالار شهر کروکوس نه تنها یادآور این نکته بود که تروریسم اسلام گرا همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است، بلکه نشان دهنده شکست اطلاعاتی گسترده توسط سرویس های امنیتی روسیه بود. ایالات متحده از قبل به آنها هشدار داده بود که چنین حمله ای در راه است: آنها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن های کنسرت در مسکو قرار می دادند. با این حال، حملاتی مانند کروکوس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی شود.

تروریست ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده اند. این نشان می دهد که 8 میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه هستند. اما ارزش آنها در اقتصاد روسیه با نیروی کار کم، حداقل در حال حاضر از چالش امنیتی آن بیشتر است.

شورش واگنر در ژوئن 2023 یک تحول خارق‌العاده بود؛ جدی‌ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تأسیس آن در سال 2000. ما هرگز نمی‌دانیم اگر او به کرملین می رسیدچه اتفاقی می‌افتاد. اگر یوگنی پریگوژین به عقب برنگشته بود، اما به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند چه سناریویی شکل گرفته بود.   آنچه ما می دانیم این است که قیام شکست خورد. پریگوژین مرده و دفن شده  و ثبات رژیم به سرعت برقرار شد.

اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین  پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما یک امر دور از ذهن باقی می ماند و نمی تواند به عنوان پایه ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.

برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم  اما پوتین (و رئیس جمهور چین، شی جین پینگ) از اشتباهات گورباچف درس گرفته اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض استوار کند که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد خواهد کرد.